Oleh: Datuk Omar Mustapha
1. Titik Mula: Kenyataan Tun Dr Mahathir
Baru-baru ini, Tun Dr Mahathir mendakwa bahawa pengampunan penuh yang diberikan kepada Dato’ Seri Anwar Ibrahim pada 16 Mei 2018 tidak sah dari sudut perlembagaan kerana ia tidak berpunca daripada mesyuarat Lembaga Pengampunan Wilayah Persekutuan yang dihadiri oleh beliau selaku Perdana Menteri ketika itu, atau oleh Menteri Wilayah Persekutuan dan Peguam Negara — kedua-duanya ahli ex-officio lembaga tersebut.
Secara tersirat, beliau membayangkan bahawa walaupun beliau melaksanakan perintah tersebut, Perintah Diraja itu cacat dari sudut undang-undang.
Saya tidak bersetuju.
⸻
2. Fakta 2018: Titah Diraja Sultan Muhammad V
Perintah Diraja bertarikh 16 Mei 2018 dengan jelas merujuk kepada mesyuarat Lembaga Pengampunan yang diadakan pada 27 Februari 2017 — 443 hari lebih awal. Mesyuarat itu mencadangkan agar hukuman penjara lima tahun Anwar dikekalkan. Namun, Sultan Muhammad V memutuskan untuk memberikan pengampunan penuh dan pembebasan serta-merta, menggunakan kuasa budi bicara mutlak Baginda di bawah Perkara 42 Perlembagaan Persekutuan.
Tun Mahathir — walaupun mempunyai keberatan peribadi dan politik — tetap melaksanakan titah tersebut tanpa lengah. Perintah dilaksanakan. Anwar dibebaskan.
⸻
3. Fakta 2024: Titah Addendum Sultan Abdullah
Pada awal tahun ini, muncul laporan bahawa YDPA ke-16, Sultan Abdullah, telah mengeluarkan Titah Addendum mengarahkan supaya Dato’ Sri Najib Razak menjalani baki hukumannya secara tahanan rumah, berpandukan kepada mesyuarat Lembaga Pengampunan yang telah pun berlangsung.
Ramai menolak laporan ini sebagai khabar angin. Tiada pengesahan rasmi. Tiada tindakan daripada kerajaan.
Tetapi kini — semua itu berubah.
⸻
4. Pengesahan Diraja & Krisis Tertinggi
Surat rasmi dari Istana Pahang kini mengesahkan bahawa Titah Addendum itu benar-benar wujud. Ia ditandatangani oleh Ketua Istiadat Diraja dan diserahkan kepada Peguam Negara ketika itu, Tan Sri Ahmad Terrirudin.
Dalam perkembangan lanjut, pasukan guaman Najib kini sedang memohon kebenaran mahkamah untuk mencitakan Tan Sri Terrirudin atas kesalahan menghina mahkamah (contempt of court) — kerana didakwa gagal mendedahkan kewujudan Titah Addendum semasa prosiding semakan kehakiman sedang berlangsung.
Ini bukan lagi polemik politik. Ini sudah menjadi konflik perlembagaan dan kepercayaan institusi.
⸻
5. Soalan Besar Buat Perdana Menteri
Jika Tun Mahathir — musuh ketat Anwar ketika itu — mampu mengenepikan ego peribadi dan politik untuk melaksanakan Titah Diraja demi pembebasan Anwar…
Mengapa Dato’ Seri Anwar Ibrahim sebagai Perdana Menteri ke-10 tidak dapat melakukan perkara yang sama terhadap Najib Razak, apabila Titah Diraja yang sah — yang berpandukan kepada mesyuarat Lembaga Pengampunan — telah diterima?
Apakah perbezaannya?
⸻
6. Perkara 42: Bukan Soal Moral, Tapi Kuasa
Ramai cuba membezakan antara Anwar dan Najib atas alasan moral: satu mangsa politik, satu lagi pesalah rasuah.
Tetapi Perkara 42 Perlembagaan Persekutuan tidak menyaring atas dasar moral. Ia memberikan kuasa mutlak kepada YDPA untuk memberikan pengampunan, penangguhan, atau pengurangan hukuman — tanpa perlu mengikut cadangan Lembaga Pengampunan secara mutlak.
Apabila YDPA telah bertitah — seperti dalam kedua-dua kes — tugas kerajaan adalah melaksanakannya, bukan mempersoalkan motif.
⸻
7. Dua Timbangan, Satu Perlembagaan
Kita tidak boleh menuntut integriti undang-undang hanya apabila ia memihak kepada kita. Pengampunan Anwar pada 2018 sah — dan sewajarnya dilaksanakan.
Tapi jika itu sah, maka Titah Addendum Sultan Abdullah juga sah.
Kegagalan untuk melaksanakannya bukan sahaja memperlekehkan institusi Raja-Raja Melayu — malah menimbulkan tanda tanya besar terhadap kesetiaan kerajaan kepada prinsip perlembagaan.
⸻
8. Penutup: Rahmat Milik Siapa?
Adakah rahmat dan pengampunan itu hak milik Seri Paduka Baginda Yang di-Pertuan Agong?
Atau kini telah menjadi hak mutlak Perdana Menteri untuk memilih siapa yang layak menerimanya?
Rakyat — terutama bangsa Melayu yang menghormati institusi Raja — berhak mendapat jawapan.
⸻ 
If the 2018 pardon was legitimate — and it was — then so too is the 2024 Titah.
If the PM had no discretion in 2018, then he had none in 2024.
We cannot claim fidelity to the Constitution only when it suits us politically.
We must stop treating Article 42 like a moral referendum. It isn’t.
It’s a constitutional power. And when exercised by the YDPA — it is to be respected, applied and upheld by the executive.
Full stop.
If the courts now find that the former AG misled them by suppressing the existence of the Royal Addendum — the consequences go beyond legal misconduct.
It undermines faith in the very machinery of justice.
Selective prosecution is bad enough.
But selective mercy — ignoring a royal decree for one man while embracing it for another — is worse.
The rule of law must cut both ways. Or it will be cut to pieces.
Beliau seorang penganalisa bebas, bekas pengasas firma perunding strategi Ethos & Co. Beliau dilantik sebagai ahli lembaga pengarah Petronas (2010-2018) dan Air Asia (2010-2014) dalam usia yang muda. Beliau pernah menjadi anggota Majlis Ekonomi Negara (2003-2005) di bawah Perdana Menteri Malaysia ke-5, Tun Abdullah Ahmad Badawi, Pegawai Khas (2004-2006) kepada Perdana Menteri Malaysia ke-6, Dato Sri Najib Tun Abdul Razak semasa Najib memegang jawatan Timbalan Perdana Menteri Malaysia dan Penasihat Ekonomi (2008-2010) sebaik sahaja Najib dilantik Menteri Kewangan pada tahun 2008.
